ANTE JOHN LENNON, MÚSICO-POETA

ASASINADO EN MANHATTAN

Escacharei a copa da queimada contra

da foto vil dese asasino Chapman.

E escoitarei os cantos teus,

John Lennon,

que os sete tiros tolos non abafan.

E acenderei un lume meu por dentro.

Contra a túa morte acenderei a rabia.

E escoitaremos cantos teus,

John Lennon,

e vibrarás

poeta,

en novas chamas.

Non vou querer doce licor nos labios,

si o estupor das aves en Manhattan,

dos soños dos meniños despertados

agremente en Nova York coa alba,

da dor de Yoko Ono,

dos amigos,

de Liverpool,

de Belfast,

das rapazas,

das xentes ledas que a cidade oprime,

co teu cantar un día liberadas.

Escoitaremos cantos teus,

John Lennon,

que a envexa en sete tiros non escacha.

II

Por Lennon e os poetas que a tolice

do mundo está matando,

en pé.

Calade.

Bebede.

Unha lembranza.

E, en silencio,

ollade o mar aberto, as amplas rotas

dos soños e as gaivotas non cazadas

cos ollos como croios
secos,

duros,

igual que barcos que andan sempre avante.

Nós non choramos

porque xa sabemos

que é inútil,

que é moi tarde.

Nós non choramos, Pero, tristes somos

caracolas tiradas rente ao mar, á escoita

dunha música interna que fabrica

lentamente, entre ruídos, praias suaves,

a furna dos tesouros

por días e por noites,

para a alba

que ha de estoupar en cor,
luz,

son,

verdade.

Gardade un gran silencio. Hoxe as guitarras,

en memoria de Lennon e outros moitos

poetas e cantantes,

han de imitar o son do mar máis agre.
BERNARDINO GRAÑA