Agarimas os meus dedos



co teu espido corpo


que todo o abrangue


nesta atardecida de silencios….


no que buguinas celestes


constrúen a madrugada….






Os teus ollos tecen ao meu redor


símbolos que enchen de cor


a mar que calma, agarda…


e un diminuto cangrexo debuxa


no meu sexo unha porta


de rizada ollada






os segundos non camiñan,


arrástranse…


e un peixe durmido


finxe estar morto nunha estrela


que nunca descansa.






Érguense promesas de maternidade


no teu ventre, a miña casa,


e as túas pernas asemellan ser


a mesma area fundida na auga.






Estou rendido, prendido, perdido…


mentres agarimas os meus dedos


co teu espido corpo


que todo o abrangue


nesta atardecida de silencios…






no que buguinas celestes


constrúen a madrugada.